Nantón - San Lorenzo

            Como se dunha manifestación de “indignados” do 15-M apostados na mesmísima Porta do Sol de Madrid se tratase, centos de afeccionados do San Lorenzo se acercaron ó campo de As Fontiñas, e acamparon nas súas gradas e proximidades, aínda que dentro dun ambiente máis hixiénico e familiar, para disfrutar do encontro da 7ª xornada da dura e estoica liga da Costa entre o Nantón e o conxunto vermello.

            O partido comezou adverso unha vez máis para os rapaces verdilleses que entraron no campo comandados por “Capitán Águila” Puñal,  que cos seus sprints iniciais sempre deixa descolgado algún xogador do 11 inicial que non chega a tempo para saúdar á numerosa afección co agarimo que se merece. Un gol nos primeiros minutos do conxunto local despois dun rexeite colocou ós do “xeneral” Chema Eirís nunha situación complicada, pero unha vez máis este erro foi rápidamente subsanado porque como dicía o novelista e ilustrador vasco Juan Luís de Landa “a duda é o principio, a motivación a sùa consecuencia e a reacción o seu resultado” , e despois dunha falta sacada con mestría por “Tiramillas” Carlos o esférico foi levado ás redes por “Definición” Cachizo que por segunda semana consecutiva via porta e levaba o empate ó marcador, un resultado que xa non se movería en todo o que quedaba de encontro.

            A primeira metade foi dominada no xogo polo San Lorenzo que non aproveitou as ocasións que tivo, en especial foi “Definición” Cachizo quen facendo honra ó motivo do seu apodo, errou unha serie de ocasións que fixeron que varios afeccionados verdilleses teñan que visitar nos próximos días ós seus cardiólogos de confianza, eso sí segundo declarou “Definición”,  aqueles que o desexen poderán pedirlle ó rapaz de Soandres a suma do importe desta consulta, sabedor de que os seus erros  poden acabar coa saúde dos corazóns máis fortes.

            Na segunda metade o guión do encontro cambiou, o Nantón pasou a dominar o partido e a dispoñer das mellores ocasións, foi nese momento cando “Corazón de león” Adrián comezou a involucrarse en todas as polémicas e leas que xurdían en calquera punto do terreo de xogo, a súa vehemencia é temida nos campos da costa, tanto por árbitros como por xogadores rivais que ven peligrar a súa integridade física cando “Corazón de león” Adrián entra nun destes momentos de enaxenación mental transitoria. Cando esto ocorreu moitas das nais e pais que se atopaban en As Fontiñas decidiron sacar do recinto ós seus fillos temerosos de que “Corazón de león” aplacase a súa ira contra eles, a sangue tinguiu de vermello os seus ollos encolerizados e incluso unha pequena discusión co querido e adorado en toda a zona norte de Etiopía “Capitan Águila” Puñal fixo temer un final tráxico que nunca chegaría.

            Así pois, o San Lorenzo sacou un punto neste encontro o que lle serve para seguir sumando e encaramarse a postos máis altos na táboa clasificatoria, a peor nova para os de Verdillo foron as lesións de “Matalobos” Casillero e de “Coberturas” Dubra que increíblemente saíron coxeando do terreo de xogo, parece que o mito do que se falaba en Verdillo de que o “xeneral” Chema Eirís cos seus duros adestramentos convertía a xogadores humildes en máquinas case perfectas, nas que nin os golpes nin a fatiga extrema facían efecto, non era de todo certo xa que os xogadores do San Lorenzo seguen tendo todos os sentidos dos seres vivos intactos:  tanto o da vista como demostran especialmente nas noites carballesas opinando sobre diversos “temas”, como o do gusto como demostran co ”bo dente” que amosan os venres co famoso pincho do San Lorenzo, como o do tacto como demostran nos seus toques de balón finos e delicados, como o do oído que demostran cando se animan cos numerosos e vaporosos berros de ánimo da afección verdillesa, e como o do olfato como demostran porque moitos dos seus xogadores teñen a habilidade única de oler ó lonxe as posibles churrascadas ó aire libre que hai nun radio de 17 kilómetros á redonda, virtude esta digna dun posible récord Guiness.